Stanowisko WHO ws. środków niedopuszczonych do leczenia COVID-19

Niestety, jak wskazują doniesienia WHO, do tej pory nie stworzono środków farmaceutycznych, które w bezpieczny i skuteczny sposób leczyłyby zakażenie COVID-19. Optymizmem napawa jednak fakt, że w ostatnim czasie zaproponowano wiele leków jako potencjalne terapie badawcze, które już teraz są odpowiednio testowane. Jednym z takim badań jest SOLIDARITY, które jest współfinansowane przez WHO oraz kraje członkowskie.

Często zdarza się, że pacjentom, u których zdiagnozowano COVID-19, podaje się substancje niedopuszczone do terapii tego zakażenia. Takie działanie jest niezgodne z prawem i należy mieć na uwadze, że postępowanie takie będzie podlegać przepisom prawa na szczeblu krajowym. Co to oznacza w praktyce? Stosowanie i przepisywanie środków, które wykazują działanie lecznicze w kierunku innych chorób, ale nie zostały zatwierdzone przez organ regulacyjny środków farmaceutycznych w kraju jako skuteczny w leczeniu COVID-19, może podlegać karze, zależnej od kraju, w którym proceder ma miejsce.

Pod wzgledem etyki lekarskiej, dozwolone jest proponowanie pacjentom terapii eksperymentalnych w sytuacjach nagłych, pd warunkiem, że: 

• brak dowodów na inne skuteczne leczenie 
• nie ma możliwości natychmiastowego rozpoczęcia badań klinicznych 
• pacjent lub jego opiekun prawny wyrazili zgodę 

Szczególną uwagę należy zwrócić na sytuacje awaryjne, a wyniki badań należy odpowiednio rejestrować, dokumentować i udostępnić społeczności naukowej.

Zastosowanie terapii eksperymentalnej jest dezycją lekarza i pacjenta, ale musi być zgodne z ustanowionym w kraju prawem. Sugeruje się, aby terapie eksperymentalne odbywały się w ramach badań klinicznych, chyba, że pacjent odmówi w nich udziału. 

Jeżeli wyniki badań wskazują na skuteczność środka, należy sformalizować badanie kliniczne, aby uzyskać szerszy kontekst informacyjny na temat jego bezpieczeństwa, skuteczności, korzyści, ale także niebezpieczeństw, które ze sobą niesie.